Z cyklu: Ziemia obiecana. Bydgoszcz.
Młyn
Młynarz uważnie się przygląda,
aż koło młyńskie łuk zatoczy,
Brda srebrne włosy swe rozciąga
i szumiąc, wody swoje toczy.
W żarnach już ziarno pęka z hukiem.
I mąka sypie się strumieniem.
A kościół, co po stronie drugiej,
innego chleba jest spełnieniem.
Patrzę na landszaft, sprzed lat dwustu.
Zachwycam się i aż przystaję.
I chciałbym sobą wrócić móc tu.
Do młyna, co nad wody skrajem.
Lecz młyn, to tylko mara senna.
Obraz spisany wprawną ręką.
I już go skrywa mgła jesienna.
Odchodzi w dal, kontury bledną.
Cisza, a koło młyńskie słyszę.
A może tylko mnie się zdało?
A jednak. Chociaż młynarz wyszedł,
to Pan w nie sypie ziarno śmiało.
Koła, co zmełły każdą duszę
ciągle wołają, że im mało,
a Pan, niepomny mych poruszeń,
doświadcza moje słabe ciało.
Przyjdzie i na mnie pora, Panie.
Ten młyn się przyda. Tak jak zawsze.
Lecz pozwól jeszcze jedno zdanie,
a potem, niech się wieczność zacznie.
Bydgoszcz, 5 listopada 2017 r.,
© Wojciech Majkowski
Zdjęcie 1. Pocztówka z widokiem Bydgoszczy, 1929, ze zbiorów własnych.
Zdjęcie 2: Pocztówka, Hermann Schnee, Stary młyn wodny z Bydgoszczy, XIX w.
Pocztówka z nowej kolekcji Muzeum Leona Wyczółkowskiego formacie 15 x 10,5 cm.
Zakupiono ze strony:
http://muzeum.bydgoszcz.pl/sklep/1,106,0,0,Pocztowka-Hermann-Schnee-Stary-mlyn-wodny-z-Bydgoszczy-XIX-w
Strona autorska Wojciecha Majkowskiego 