Nie przeglądam się w lustrze

Nie przeglądam się w lustrze…

Nie przeglądam się w lustrze
Trudno prawdy się ustrzec,
gdy wyziera przy byle oglądzie.

Chociaż mówią: – „Poeta”
to jest ze mną coś nie tak.
Może problem jest w światopoglądzie?

Dowcip u mnie dość płaski,
a fałszywe oklaski
nie przydają splendoru mi wcale.

Jedna myśl mnie tu trzyma,
że nim zmieni się klimat
wad zostanie już mniej niźli zalet.

Bydgoszcz, 26 lutego 2021 r.,

Księżyc Lodu

Księżyc Lodu

Zimowa pełnia. Zaobłocznie.
Zamarza w locie myśl niepewna.
Nim ja poeta piórem dotknie
opada śniegu płatkiem, zwiewna.

W trzcinach coś chrzęści, jakby licho,
co je bezsenność ciągle trapi.
Nad krytą strzechą rozwalichą
snuje się dymu szary nawis.

W oknie, za szybą, drga i pełga
ogień w otwartym palenisku.
Liże kolejne szczapy drewna,
w końcu pożera, w cichym pisku.

I tylko w górze, Księżyc Lodu,
w zimowej pełni majestacie,
przydaje nocy więcej chłodu,
na przekór rozognionej chacie.

Bydgoszcz, 27 lutego 2021 r.,